Tæpum mánuði áður en Ólafur Ólafsson keypti Búnaðarbanka Íslands með blekkingum afsalaði hann sér fasteign til Framsóknarflokksins. Framsóknarflokkur tók yfir skuldir vegna fasteignarinnar sem voru langt undir mati á virði fasteignarinnar. „Eignarhaldsfélag Ólafs Ólafssonar, Ker hf., sem var einn af kaupendum Búnaðarbankans í ársbyrjun 2003, afsalaði sér húsi á Hverfisgötu 33 til Framsóknarflokksins í desember 2002. Húsið hýsir skrifstofur Framsóknarflokksins í dag. Kaupverðið var greitt með yfirtöku skulda upp á 45 milljónir króna þó svo að fasteignamat þess hafi verið talsvert hærra. Þetta kemur fram í afsölum hússins frá því 19. desember 2002,“ segir í umfjöllun DV frá árinu 2012 þar sem greint er frá málinu.
Þrátt fyrir að fjallað hafi verið um gjöfina opinberlega hafa stjórnmálamenn verið afar fljótir að lýsa yfir að rannsóknarnefnd Alþingis hafi í raun þvegið hendur yfirvalda í málinu. Þau hafi jú, verið blekkt.
Umboð rannsóknarnefndarinnar var afar þröng og þrátt fyrir að engin gögn hafi fundist sem sýni fram á þátttöku stjórnmálamanna í samsæri til bankaráns er heldur vel í látið að túlka niðurstöðuna sem syndaaflausn fyrir stjórnmálin og yfirvöld. Í gegnum árin hefur ítrekað verið fjallað um málið og bent á ummerki þess að hér hafi ekki allt verið með feldu varðandi þátt þýska bankans Hauck & Aufhäuser í kaupum á Búnaðarbanka.
Skýrslan markar ekki upphaf sögunnar. Hún er rannsókn á afmörkuðu máli… þátt Hauck & Aufhäuser í kaupum á Búnaðarbanka.
Sigurður Ingi Jóhannsson, formaður Framsóknarflokksins og Steingrímur J. Sigfússon, þingmaður VG, ræddu skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis um kaup í Búnaðarbankanum á Rás 2 í morgun. Þingmennirnir sáu þó ekki ástæðu til að ræða afsal Ólafs Ólafssonar á fasteign til Framsóknarflokksins tæpum mánuði fyrir söluna á Búnaðarbanka Íslands.
Þá virðist sem Steingrímur hafi heldur ekki séð ástæðu til að minna á milljónagjöfina. Ætlar stjórnarandstaðan að taka þátt í því að þurrka út fyrri vísbendingar?
Sömu stjórnmálamenn og sáu aldrei ástæðu til að túlka vísbendingar um að óeðlilega hafi verið staðið að málinu og það í nafni varkárni eru nú heldur fljótir að túlka niðurstöðu rannsóknarnefndarinnar sem svo að enginn úr eigin ranni hafi vitað betur.
Ítrekuðu ábendingum var svarað með því að vitna í fréttatilkynningar frá þeim sem tóku þátt í laumuspilinu. „Hvað varðar þessa hluti er náttúrlega margbúið að fara yfir þá og í júní sl. sendi forstjóri þýska bankans út fréttatilkynningu þar sem farið var yfir málið og það allt saman hrakið sem komið hefur fram hjá þessum kennara, Vilhjálmi Bjarnasyni, og það er mitt svar,“ sagði Valgerður Sverrisdóttir, fyrrverandi viðskiptaráðherra, við þingið árið 2006 vegna þrotlausrar vinnu Vilhjálms Bjarnasonar, þá lektors við HÍ en nú þingmanns Sjálfstæðisflokksins, þar sem hann benti á að augljóst væri að um blekkingar væri að ræða.
Lærdómurinn er ekki svo einfaldur að yfirvöld og stjórnmálin hafi verið blekkt. Hinn kerfislægi vandi liggur í þeirri tilhneigingu stjórnmálanna að hunsa allar ábendingar og hækka stannslaust sönnunarbyrði á almenning en lækka hana á hina ríku. Þau voru ekki bara blekkt heldur sofandi.
Þegar stjórnmálamenn eiga í hlut er allt fjarvistarsönnun… það er jú, svo flókið að eiga peninga á Íslandi.
Nú er hins vegar annað upp á borðinu því nefnd sem aðeins átti að athuga þröngan og afmarkaðan þátt einkavæðingarinnar virðist nú staðfesting á því að enginn helmingaskiptasamningur milli Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar, þar sem samið var um að Óli og félagar fengju einn banka en Björgólfsfeðgar annan, hafi raunar átt sér stað.
Hvernig ætli úrsögn Steingríms Ara Arasonar úr nefnd um einkavæðingu bankanna árið 2002 verði troðið inn í hina nýju uppreisn æru yfirvalda? Ætli enn megi halda því fram að hann hafi sagt sig úr nefndinni vegna spillingar? Þessi hvítþvottur er ótrúlegur og alls ekki á ábyrgð skýrsluhöfunda sem skiluðu góðu frábæru verki.
Hér ganga túlkunarglaðir stjórnmálamenn um og telja sig sjá enn eina staðfestinguna á því sem þeir vissu alltaf. Þeirra ábyrgð er bara engin… ekkert óeðlilegt. Spilling og mútugreiðslur… biddu fyrir þér.
Nú er gjöf Ólafs væntanlega bara tilviljun ein, algjörlega ótengd og kannski bara tilgangslaust að nefna. Þegar hefur jú komið fram í máli Valgerðar Sverrisdóttur, viðskiptaráðherra á þeim tíma sem Ólafur fékk bankana, að „áfall“ sé að heyra hvers kyns blekkingar voru stundaðar. Að Ólafur Ólafsson sé Framsóknarmaður er af og frá. „Ólafur Ólafsson hefur aldrei verið í Framsóknarflokknum. Og hann blekkir náttúrulega sína samstarfsmenn, í S-hópnum líka, þannig að ég tel einmitt að það sé mikilvægt fyrir Framsóknarmenn að þetta komi fram. Halldór heitinn Ásgrímsson varð mikið fyrir árásum vegna þess að það var talið að hann tengdist þessu máli en ég tel það sannað núna að svo var ekki,“ sagði Valgerður.
Þeir er reyndar nokkuð sérstakur söfnuður þessir ekki-Framsóknarmenn en það er önnur saga.
Nú má byrja að moka yfir söguna… blekking var það, ekki spilling og hvað þá ríkur vilji til að moka eignum samfélagsins til vina sinna.
Við hin bíðum kannski bara eftir næsta ráni?
Jafnvægi er aftur náð…
Birtist fyrst í Kvennablaðinu 30.03.2017